Supernowe są tak jasne, że mogą na krótko przewyższyć blaskiem całą swą macierzystą galaktykę. Gdy w przeszłości obserwowano gołym okiem tego rodzaju wydarzenia zachodzące w Drodze Mlecznej, uważano je za „nowe
gwiazdy”, gdyż pojawiały się tam,
gdzie do tej pory niczego nie dawało się dostrzec.
Olbrzymia energia wyzwalana w takiej eksplozji pozwala na fuzję dotychczasowych produktów gwiezdnej nukleosyntezy w jeszcze cięższe pierwiastki, proces ten zwany jest nukleosyntezą w supernowych. Wyrzucona w przestrzeń materia składowa
gwiazdy
stanowi tak zwaną pozostałość po supernowej, jądro zaś przeobraża się w gwiazdę neutronową.
Gdy gwiazda jest tak wielka, że jądro przekracza 3,8 M☉ (granicę Tolmana-Oppenheimera-Volkoffa), nie istnieje żadna siła zdolna przeciwstawić się kolapsowi grawitacyjnemu i jądro zapada się do objętości o promieniu
mniejszym niż jego promień
Schwarzschilda, tworząc czarną dziurę. W wypadku większych gwiazd (cechujących się masą powyżej 50 M☉) proces ten może przebiegać bez wybuchu supernowej, gdyż impet zapadania się jądra
jest tak ogromny, że fala uderzeniowa nie powstaje.
M☉ - Masa Słońca
Strona o astronomii oraz astrofizyce. Znajdziesz na niej informacje takie jak - czym jest kosmos, czym jest astronomia oraz podstrony na tematy związane z astromomią, takie jak planety, gwiazdy, galaktyki, supernowe, czy czarne dziury.