Zgodnie z definicją Międzynarodowej Unii Astronomicznej jest to obiekt astronomiczny okrążający gwiazdę lub pozostałości gwiezdne, w którego wnętrzu nie zachodzą reakcje termojądrowe, wystarczająco duży, aby uzyskać
prawie kulisty kształt oraz
osiągnąć dominację w przestrzeni wokół swojej orbity. W odróżnieniu od gwiazd, świecących światłem własnym, planety świecą światłem odbitym.
Planety dzielone są na dwie kategorie: duże gazowe olbrzymy o małej gęstości oraz mniejsze planety skaliste. Według definicji IAU, w Układzie Słonecznym znanych jest 8 planet: cztery wewnętrzne – Merkury, Wenus, Ziemia, Mars i cztery zewnętrzne
– Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Z wyjątkiem Merkurego i Wenus, wokół każdej z nich krąży jeden lub więcej księżyców. Do 26 grudnia 2017 roku Encyklopedia pozasłonecznych układów planetarnych stwierdzała istnienie 3727 planet pozasłonecznych.
24 sierpnia 2006 na kongresie Międzynarodowej Unii Astronomicznej (IAU) w Pradze uchwalona została definicja planety w Układzie Słonecznym.
Zgodnie z tą definicją, planetą jest ciało niebieskie, które:
Obiekty niespełniające trzeciego warunku i niebędące księżycami są określane jako planety karłowate. Obiekty niespełniające drugiego i trzeciego warunku (a niebędące księżycami) to małe ciała Układu Słonecznego.
Merkury (☿) - planeta skalista
Venus (♀) - planeta skalista
Ziemia (⊕) - planeta skalista
Mars (♂) - planeta skalista
Jupiter (♃) - gazowy olbrzym
Satrun (♄) - gazowy olbrzym
Uran (⛢) - gazowy olbrzym
Neptun (♆) - gazowy olbrzym
Planety te krążą wokół Słońca w tym samym kierunku – przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, patrząc znad północnego bieguna Słońca.
Okres obiegu (rok) zależny jest od odległości od Słońca – im dalej planeta krąży wokół
gwiazdy centralnej,
tym dłuższy dystans musi pokonać i tym wolniej porusza się po orbicie (ze względu na mniejsze oddziaływanie grawitacyjne Słońca).
Planety obracają się również wokół własnej osi – okres jednego takiego obrotu planety jest znany jako jej doba gwiazdowa.
Prawie wszystkie planety rotują w tym samym kierunku, przeciwnym do ruchów wskazówek zegara.
Wyjątkiem jest
Wenus, a jedną z hipotez tłumaczących ten fakt jest uderzenie masywnej planetoidy w początkowym okresie istnienia Układu Słonecznego.